Zachowek to prawo, a nie obowiązek
Powództwo z tytułu zachowku wytacza się przed Sądem ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy, a jeżeli jego miejsca zamieszkania w Polsce nie da się ustalić, przed Sądem miejsca, w którym znajduje się majątek spadkowy lub jego część. Prawo do zachowku jest ograniczone w czasie. Od 23 października 2011r. osoby uprawnione do zachowku mają aż 5 lat (do tej pory 3 lata) na zwrócenie się do spadkobierców o jego wypłatę.
Korzyści pieniężne
Zachowek zapewnia osobom wskazanym w ustawie korzyści pieniężne ze spadku. Korzyść ta stanowi równowartość części udziału spadkowego, który przypadłby uprawnionemu, gdyby dziedziczył z ustawy. Osobie niewskazanej w testamencie, a mającej prawo do spadku z mocy ustawy, przysługuje więc roszczenie o zachowek względem wyznaczonych przez spadkodawcę osób - spadkobierców. Uprawniony do zachowku otrzymuje pieniężną rekompensatę, natomiast nie staje się już spadkobiercą, np. nie odpowiada za długi spadkowe.
Obliczenie zachowku
Zachowek jest płatny na wezwanie uprawnionego najczęściej w formie rozliczenia pieniężnego. Zachowek to suma pieniężna odpowiadająca połowie wartości udziału w spadku, jaki przypadałby uprawnionym do niego z ustawy. Wysokość zachowku zwiększa się do 2/3 udziału, gdy osoba do niego uprawniona nie ukończyła 18 lat lub jest trwale niezdolna do pracy. Do zachowku uprawnieni są przede wszystkim dzieci i małżonek spadkodawcy, jeśli któreś dziecko nie żyje, wówczas prawo do zachowku przechodzi na jego dzieci. W przypadku braku potomstwa spadkodawcy do zachowku zyskują rodzice zmarłego. Zachowku nie otrzyma zatem ani rodzeństwo zmarłego, ani dzieci rodzeństwa.
Ważne terminy
Pięcioletni termin wystąpienia do spadkobierców o wypłatę zachowku ma zastosowanie również do roszczeń powstałych przed 23 października 2011r., jeśli do tego terminu nie uległy przedawnieniu.
Przejdź do: Zachowek
